ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Αμάξι που κινείται με κινητήρα,τον οποίο έχει πάνω του και το οποίο δεν σέρνεται από εξωτερική δύναμη.Γενικά χερσαίο όχημα που είναι κατασκευασμένο για να κινείται κατά κανόνα σε δρόμους και αντλεί την απαραίτητη για την κίνηση του ωστική δύναμη από δικό του κινητήρα.
IΣΤΟΡΙΑ:Το αυτοκίνητο που αρχικά δημιουργήθηκε σαν ένα είδος άμαξας ή κάρου χωρίς άλογα,συνδέεται,όπως είναι φυσικό,με την ιδέα να καταργηθούν τα ζώα,ως μέσα έλξης,μια ιδέα που είχε γεννηθεί πολύ πριν βρεθεί μια νέα πηγή ενέργειας.
Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για αυτοκινούμενο όχημα με τέσσερις τροχούς,από τους οποίους οι δύο κινούνταν με δύο μονοκύλινδρες μηχανές,δόθηκε το έτος 1790 στον Αμερικανό Νάθαν Ριντ.Επίσης και ο Σκότος μηχανικός Τζαίημς Βατ(1736-1819) σε μια αίτησή του για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1784 είχε κάνει υπαινιγμό για εφάρμογή της ατμομηχανής σε οχήματα τα οποία κινούνται σε δρόμους,άφησε όμως τους μαθητές του να ασχοληθούν με το θέμα.Ένας απ' αυτούς,ο Ουίλλιαμ Μέρντοκ,κατασκεύασε ένα τρίτροχο όχημα,παρόμοιο σχεδόν με ατμομηχανή,που φυλάσσεται σήμερα στο Λονδίνο.
Το 1841 ο Ιταλός Λουίντζι ντε Κριστοφορις,μέλος και ύστερα πρόεδρος του Λομβαρδικού ινστιτούτου επιστήμης, γραμμάτων και τεχνών, είχε κατασκευάσει και θέσει σε λειτουργία, για οχτώ συνεχείς ώρες, ένα δικό του ''ατμοσφαιρικό'' κινητήρα, τροφοδοτούμενο με πετρέλαιο. Ο Ντε Κριστόφορις, οδηγήθηκε στην κατασκευή του κινητήρα αυτού, ΄πως γράφει ο ίδιος στην επίσημη έκθεσή του, από την ανάγκη,που ήταν σε πολλούς αισθητή, να βρεθεί μία κινητήρια δύναμη, η οποία θα παρουσίαζε όλα τα απαραίτητα εκείνα χαρακτηριστικά, που μέχρι στιγμής πρόσφεραν οι ατμομηχανές:δηλαδή,έπρεπε να βρεθεί ένας κινητήρας που θα λειτουργούσε αποδοτικά, τόσο με μικρά όσο και μεγάλα φορτία, ώστε το βάρος και η κατανάλωση της μηχανής να είναι ανάλογα προς την ενέργεια που αποδίδεται, να μπορεί να αναπτύσει στιγμιαία απαιτούμενη ισχύ, χωρίς να απαιτούνται 60 και 120 πρώτα λεπτά, όπως συέβαινε με τις ατμομηχανές και τέλος να καταλαμβάνει μικρό χώρο και να έχει μικρό βάρος.
Οι διάφοροι μελετητες και ιστορικοί δεν έχουν ακόμα συμφωνήσει, σχετικά με την πρωτοπορία της εφαρμογής του κινητήρα εσωτερικής καύσης στα οχήματα, μολονότι υπάρχουν αρκετά πλούσιες και αξιόπιστες πηγές. Πολύ συχνά όμως η σχετική ύλη καλύπτεται με έναπέπλο κακώς εννοούμενο εθνικισμού, που πολλές φορές οδήγησε στην πλαστογράφηση ή στην δημιουργία εκ των υστέρων <<ιστορικών κειμηλίων>>. Πάντως,σύμφωνα με τις γνωστές πήγες και εκδόσεις, είναι γνωστό ότι:το 1879 ο Ιταλός μηχανικός Γκιουζέπε Μουρνιγκότι έλαβε το υπ' αρ.10672 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας,για την εφαρμογή ενός κινητήρα <<τεσσάρων χρόνων>> σε ενα τρίκυκλο και σε ενα λεωφορείο,το 1863 ο Στέφανος Λενουάρ διάνυσε επανειλημμένα η διαδρομή Παρίσι-Ζουανβίλ-Λε-Πον με ένα όχημα που είχε <<moteur a air dilate par la combustion du gaz>> (κινητήρα αέρα που διαστελλόταν από κάυση αερίων) και ο Εδμόνος Ντελαμάρ - Ντεμπούτεβίλ κατασκεύασε, το 1881, ενα τρίκυκλο με αεροκινητήρα και, το 1884 ενατετράτροχο όχημα,για το οποίο και έλαβε το υπ΄αρ.16026 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Η παγκόσμια βιομηχανία αυτοκινήτου: η ανάπτυξη της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας αντιπροσωπεύει, μέσα σε ορισμένα όρια, ένα από τους βασικούς δείκτες του τεχνολογικού και οικονομικού δυναμικού μιας χώρας.Επί 20 χρόνια η κατασκευή αυτοκινήτου ήταν βιοτεχνία, η οποία όμως έδειχνε ιδιαίτερη επιμέλεια και έτεινε προς μια συνεχή τεχνική βελτίωση, η οποία με τη σειρά της υπήρξε η αρχή για την ανάπτυξη άλλων σημαντικών τομέων της βιομηχανίας, όπως π.χ. η χημική βιομηχανία (πετρέλαιο και ελαστικό). Μετά την περίοδο αυτή, η βιομηχανία αυτοκινήτων άρχισε να αποκτά δική της φυσιογνωμία, όταν μεταξύ 1905 και 1910, με την εισαγωγή των κατεργασιών σε σειρά και των αλυσίδων συναρμολόγησης, εφαρμόστηκαν τα κριτήρια οργάνωσης τα οποία συνδέθηκαν με το όνομα Χενρυ Φορντ. Η ανάγκη να κατασκευαστούν ολο και μεγαλύτερες και πιο σύνθετες εγκαταστάσεις επέφερε, μεταξύ 1914 και 1927 , μια πρώτη ογκώδη συγκέντρωση εταιρειών αυτοκινήτου. Το φαινόμενο έλαβε τις πιο σημαντικές διαστάσεις του στις Η.Π.Α., όπου ο αριθμός των κατασκευαστών απο 300 το 1914 πέρασε στους 108 το 1923 και στους 44 το 1926. Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις έγιναν στις ομάδες εταιρειών της Τζένεραλ Μότορς Κορπορέισιον, της Φορντ και της Κράυσλερ, οι οποίες το 1930 απόδωσαν το 76% της Αμερικάνικης παραγωγής.
Ευρωπαϊκή βιομηχανία αυτοκινήτων.-Στις χώρες εκείνες της Ευρώπης που ήταν ήδη βιομηχανικά οργανωμένες, η παραγωγή των αυτοκινήτων έγινε γρήγορα ένας νέος σημαντικός παράγοντας της εθνικής οικονομίας.Στην Γερμανία, κοντα στις μεγάλες εταιρείες Μερσεντές-Μπεντς, Φολξβαγκεν, Φορντ Γερμανίας, Όπελ (που από το 1929 συγχωνεύτηκε με την Τζένεραλ Μότορς), σχετική σπουδαιότητα απόκτησαν και οι ’ντλερ, ’ριελ, Ν.S.U., Πόρσε Ντε Κα Βε, ’ουτο Ουνιόν, ΒΜW, Γκλας, Γκογκομομπίλ, Λόυντ.Το 1974, οι N.S.U., D.K.W.,’ουτο Γιούνιον που αποτελούν της εταιρεία ’ουντι, ενώθηκαν με τη Φολξβάγκεν, ενώ από αρκετά παλιότερα η Γκλας είχε ενωθεί με την BMW πρώτη θέση στην παραγωγή έχει ο όμιλος Φολκσβαγκεν-’ουντι, τη δέυτερη η Όπελ, την τρίτη η Φορντ-Τάουνους και την τέταρτη η Μερσέντες-Μπενζ.