ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ

"Η παιδεία είναι σύστημα αγωγής με συγκεκριμένη δομή και οργάνωση και με συγκεκριμένες απαιτήσεις.


          Η απαισιοδοξία έχει γίνει συνήθεια σε τέτοιο βαθμό, ώστε μερικοί να μη σκέφτονται πώς θα ζήσουν αλλά γιατί να ζήσουν. Έχουν χάσει το λόγο του ζην.
         Οπωσδήποτε υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που ευνοούν μια τέτοια στάση ζωής και ίσως μια απαισιόδοξη βιοθεωρία. Ο κόσμος απειλείται από μια πυρηνική καταστροφή, μια και τα πυρηνικά όπλα έχουν γίνει κτήμα ηγετών όχι εγγυημένης ορθοφροσύνης.
          Οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα στην απαισιοδοξία, γιατί αυτό αντίκειται στη φύση τους. "Νέος θα πει να είσαι αυθόρμητος, να στέκεις κοντά στις πηγές της ζωής, να τολμάς αυτό που δεν τολμούν να κάνουν οι άλλοι".
           Η απογοήτευση μερικές φορές είναι αδικαιολόγητη, κι αυτό γιατί ούτε η κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί τόσο φρικτή, ούτε η ιδιοσυγκρασία των νέων συμβιβάζεται με τον πεσιμισμό και την παραίτηση.Οι νέοι δεν μπορούν, λένε, ν' "αναπνεύσουν" ,δηλαδή να νιώσουν ασφάλεια και αυτάρκεια.Η αυτάρκεια εμποδίζεται από την ανάγκη να έχουν ανάγκες οι νέοι.Ο σημερινός νέος, ζώντας μέσα στην αφθονία των αγαθών, νιώθει φτωχός. Οι νέοι απελπίζονται ακόμη επειδή γνωρίζουν μόνο την απελπιστική όψη της ζωής. Ένας από τους βασικούς στόχους του απομαγνητισμού της νεολαίας, είναι η αδρανοποίησή της. Γεγονός πάντως είναι, ότι πολλοί νέοι οδηγούνται στην απελπισία, η οποία παίρνει διάφορες μορφές, όπως οι αυτοκτονίες και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά.
         Όλα τα παραπάνω εκδηλώνονται με μια πρωτοφανή για τους νέους απέχθεια.Αποτέλεσμα είναι, η σκέψη των νέων να γίνεται σκοτεινή σαν τη γλώσσα τους.

        Το άγχος έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος του καιρού μας. Αυτό φταίει για όλες τις αποτυχίες μας. Λησμονούμε όμως τις επιτυχίες μας που οφείλουμε σ' αυτό! Γιατί συχνά άγχος ονομάζουμε το δημιουργικό πυρετό. Το άγχος είναι καρπός της υπευθυνότητας, είναι ένα χειρόφρενο που εμποδίζει τον νέο να διολισθήσει και να κατολισθήσει στην αδιαφορία και στην αμεριμνησία. Ακόμη και όταν παρουσιάζεται κάτω από ασφυκτική μορφή είναι απότοκος κάποιου συνειδησιακού ελέγχου, ότι δηλαδή δεν έχουμε κάνει όσα έπρεπε να έχουμε κάνει για να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Το άγχος είναι καθαρά ανθρώπινο συναίσθημα, το βαθύτερο συστατικό της ανθρώπινης ουσίας.
         Ο μαθητής εφόσον πορεύεται προς τις εξετάσεις, οφείλει να γνωρίζει ότι η ζωή πάντα ήταν αγώνας και αγωνία και ότι πάντα υπήρχε το άγχος. Το παραγωγικό άγχος κάνει τον άνθρωπο να θέλει ν' αγωνίζεται, το παθολογικό τον κάνει να φοβάται τον αγώνα. Άρα, η προετοιμασία του μαθητή για τις Γενικές Εξετάσεις, πέρα από τη γερή μαθησιακή κατάρτηση, πρέπει να περιλαμβάνει δύο προπαρασκευαστικά στάδια ψυχολογικής προετοιμασίας. Πρώτον να μάθει το παιδί ν' αγαπά τις δυσκολίες. Δεύτερον, απαιτείται, ιδιαίτερα κατά τις παραμονές των Εξετάσεων, τόνωση της αυτοπεποίθησής του.
          To άγχος των παιδιών αυξάνεται και από εξωγενείς αντικειμενικές αιτίες, όπως είναι η αφερεγγυότητα του εξεταστικού συστήματος. Είναι κοινή διαπίστωση ότι το σύστημα πάσχει. Όμως μέχρι το σύστημα να αλλάξει και να βρεθεί το καλύτερο, πολλά παιδιά και για αρκετά χρόνια θα δώσουν εξετάσεις με το υπάρχον σύστημα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί. Κι όλοι έχουμε χρέος να αγωνιστούμε γι' αυτό. Ωστόσο το παιδί πρέπει να μάθει να αγωνισθεί και με το σύστημα αυτό.Στη ζωή ο μαχητής σπάνια διαλέγει το πεδίο που θα πολεμήσει.
          Εξυπακούεται ότι οι Εξετάσεις αφορούν πρωτίστως στα παιδιά και σχετίζονται με κάποια σχέδια που κάνουν για τη ζωή. Βέβαια όνειρα για το παιδί κάνουν και οι γονείς. Κι αυτό είναι θεμιτό, ευγενικό και φυσιολογικό, αρκεί τα όνειρα του γονιού να μη φυλακίζουν τα όνειρα του παιδιού. Γιατί συχνά το όνειρο του γονιού είναι ένα χρυσό κλουβί που αιχμαλωτίζει το παιδί και το κάνει να τρέμει όχι για το αν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει το δικό του όνειρο αλλά το φιλόδοξο όνειρο των γονιών του. Κάποτε πρέπει να γίνει σε όλους συνείδηση πως μια επιτυχία στις εξετάσεις δε σημαίνει επιτυχία στη ζωή. Ούτε μια εξεταστική αποτυχία σημαίνει αποτυχία στη ζωή.
          Απαιτείται στη διάρκεια της προετοιμασίας, για τον περιορισμό του άγχους, ο περίπατος κάποιες εκδρομές, γυμναστική (αλλά όχι αθλήματα που μπορούν στα χέρια τους να κάνουν ζημιά), λίγη διασκέδαση(αλλά όχι ξενύχτια). Γενικά, για τον περιορισμό του άγχους στη διάρκεια των εξετάσεων, απαιτείται να καλλιεργηθεί στο παιδί μια αισιόδοξη αντίληψη για τη ζωή. Αυτό προϋποθέτει αγώνα. Σ' έναν αγώνα αξία δεν έχει μόνο η νίκη αλλά και η συμμετοχή.
          Το άγχος λοιπόν των Γενικών Εξετάσεων δεν το δημιοργούν αυτές καθαυτές οι Εξετάσεις αλλά η μυθολογία γύρω από αυτές τις εξετάσεις.

           Είναι καιρός λοιπόν να απομυθοποιήσουμε τις εξετάσεις. Είναι οπωσδήποτε μια σοβαρή διαδικασία στην εξελεκτική πορεία του ανθρώπου στη ζωή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δεν είναι καν πρόβλημα. Εμείς το κάνουμε πρόβλημα. Γιατί φορτίζουμε το παιδί συναισθηματικά και το κάνουμε να νιώθει πως πηγαίνει σε μια μάχη κρατώντας μια λεπτή ασπίδα πάνω στην οποία είναι γραμμένο το λακωνικό " ή τάν ή έπί τάς ". Ποια σιγουριά να νιώσει το παιδί όταν του έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η προσαγωγή του στις Εξετάσεις είναι σαν να το εξετάζει ο Αμερικανός γιατρός που ειδικεύεται στην ευθανασία;
           Το άγχος είναι τρόπος ζωής που δεν πρέπει να καταντά τρόμος ζωής.Οι μεγαλύτεροι μπορούν να βοηθήσουν, αν πρώτοι αυτοί απαλλαγούν από τη δουλεία του ρολογιού. Έχουν σχηματίσει την εντύπωση πως για να τα βγάλουν πέρα χρειάζονται λεπτά του ρολογιού και λεφτά του πορτοφολιού.Ειδικά στην περίοδο των Εξετάσεων δεν πρέπει να φορτίζουν το παιδί με το δικό τους επαγγελματικό άγχος. Πρέπει για το μικρό εκείνο χρονικό διάστημα να πηγαίνουν καλά, κι ας μην πάνε καλά. Κυρίως πρέπει να απεγκλωβίσουν το παιδί από το συναίσθημα ότι δεν προλαβαίνει. Το ρολόι πρέπει να είναι σύμμαχος του παιδιού στον προγραμματισμό του κι όχι αντίπαλός του. Κι ακόμη πρέπει το παιδί κατά την ηλικιακή φάση των Εξετάσεων να είναι λυτρωμένο απο φθηνές φιλοσοφίες που δείνουν ένα μηδενιστικό σχήμα στη ζωή. Στρογγυλό σχήμα δεν έχει μόνο το μηδέν, έχει και ο ήλιος.
               Το ''δια ταύτα'' σ' όλη αυτή τη συνηγορία υπέρ του άγχους είναι ένα απλό συμπέρασμα: το παραγωγικό άγχος είναι ευεργετικό, ενώ το παθολογικό άγχος παραπέμπει στην αγχόνη. Άγχος και αγχόνη είναι λέξεις ομόρριζες. Παράγονται από το άγχω, που σημαίνει πνίγω. Είναι καλό οι γονείς να άγχονται για τα παιδιά τους, αρκεί το άγχος τους να μη γίνεται αγχόνη για τα παιδιά τους. Το άγχος είναι μια μορφή φόβου που παράγεται από άγνωστη αιτία. Στις Γενικές Εξετάσεις η αιτία που προκαλεί την ανησυχία είναι γνωστή. Ας απομυθοποιήσουμε τις Εξετάσεις, για να μπορέσουμε να απομυθοποιήσουμε το άγχος, διότι το μόνο πράγμα που κάνει το άγχος είναι να καταστρέφει τον μαθητή και ψυχικά αλλά και σωματικά.
           

             
           

  


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 







 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

****